Voorlichting van en door EZW
Gebracht door Victor 10
Voorlichtingsgeschiedenis
Inleiding

Elk zijn Waarheid is een mailgroep op het welgekende seniorennet.
Daar hebben wij om de twee dagen de gelegenheid een thema te bespreken.
Begin september 2006 was dit onderwerp “voorlichting”, of hoe wij in onze jeugdjaren voorgelicht werden. Er zo te lezen was dat niet veel. Wij mochten er gedurende 2 dagen onze persoonlijke jeugdervaringen hierover vertellen en inzenden. Daar de vertellers allen senioren zijn moeten deze verhalen in de periode 1950 – 1960 gesitueerd worden.
Ik heb de inzendingen verzameld, en het zijn meestal vrouwen die hun avonturen vertelden. Ik zet alles op een rij met de nickname van de inzender erbij. Wegens het gebruik van een nickname op seniorennet is het soms niet te achterhalen uit welke streek het verhaal komt.
Ik laat nu de inzenders aan het woord hoe het zelf vertelden en beleefden.


Loviveke

Voorlichting was er bij mij ook niet hoor
Ik was 13 jaar toen ik op kamp ging met de Chiro, ik was daarvoor ook al geweest hoor , en voor ik vertrok zei mijn moeder als er iets gebeurd dat je raar vind, zeg het dan maar tegen Leona, (dat was mijn schoonzus in wording ) en leidster van onze groep, maar wat er raar ging zijn, dat heb ik nooit geweten, heeft mijn ma nooit gezegd.
Ze bedoelde natuurlijk, de menstruatie, maar daar werd geen woord over gerept.
Toen ik dan op een morgen wakker werd, met bloed aan mijn benen, dacht ik dat ik aan
’t doodgaan was en de rest heb ik geleerd door gesprekken met vriendinnen, en gestuntel met vriendjes, zo doende heb ik daarna toch nog 5 kinderen gekregen, en dan wist ik goed wat er aan het gebeuren was.


Jeanette

Ik herinner me nog altijd de dag enkele weken voor ik naar de kostschool zou gaan
Mijn moeder vertelde me wat er elke maand ging gebeuren met mij, als mijn lichaam er klaar voor was.
Ik was toen 12 jaar, enkele dagen nadien vertelde ze me dat de kindjes in de buik van de moeders zaten, en niet door de ooievaars werden thuis af geleverd. Toen ik na dit nieuws op straat een jonge vrouw zag met een dikke buik, en kijken maar, ja ik wist al iets.
Wat waren we toch naïef in die tijd. Voor de rest, niets van voorlichting gekregen van mijn ouders. Ja, van vriendinnen, en zeker van mijn grootmoeder, die heeft me alles uitgelegd wat de eerste avond ging gebeuren. Dat was een fijn iemand die dame
Ik heb zelf mijn jongens ingelicht op een speelse wijze
Er was toen een “Paris- Match” waar men een foetus kon zien in verschillend fases.
Ik heb het magazine laten liggen op de tafel, en hebben de jongens uitleg gevraagd, en gekregen het nodige wat ze moesten weten volgens hun leeftijd


Victor 10 part 1

De voorlichting die ik thuis kreeg houd hier op :o))
Ooit kwam dit ter sprake met mijn ma en werd geroepen "Met wat voor een smeerlapperij komt gij nu af "
Als ik later in de witte was witte (maand)banden te drogen hingen, en ik vroeg waarvoor men dit gebruikte "Voor den afwas was het antwoord"
Deze zaken zagen wij nooit tussen het linnen liggen als wij in de kasten snuffelden.
En in de vuile was ook nooit iets van gemerkt. Alles was ge zorgvuldig weg gestoken
Van jongs af hoorden wij één en ander vertellen, op de straat, van klasgenoten, (die er ook niets van wisten), en zeiden dat het om de navel ging bij de vrouw.
Soms vertelde eens ene, die een grotere zus had, en door het sleutelgat keek, iets zinnig en juist.
Natuurlijk hadden wij al lang vastgesteld dat de meisjes anders uitgerust waren dan de jongens Maar hoe al die mechaniek tezamen paste en hoe de vork juist aan de steel zat, daarvan wisten wij niets.
Pas later in Don Boscoschool werd er ons ALLES verteld, maar dan met bloemetjes en bijtjes, vlinders, stamper en meeldraden en veel rond de pot draaien met beeldspraak en parabels.
Het is toen wij gingen dansen bij Wouters in Lembeek, op één tegel, met het licht uit dat wij de neveneffecten gewaar werden, en de zaken een beetje begonnen te begrijpen.
Dus is bij mij de voorlichting begonnen in de den donkere op de dansvloer, maar pas dan ging ons leerproces in volle vaart.
Toen ik ging werken daar werden wij direct getest of wij al iets wisten van de voortplanting en zijn geheimen. Van dat antwoord op dat ogenblik hing alles af of wij er verder mee gepest werden en als onnozelaar doorgingen of gerust gelaten.
Mijn kinderen hadden meer geluk toen ik pas getrouwd was kwam "Het boek van de mens uit" een encyclopedie in wekelijkse delen. Daar vertelde men over het menselijk lichaam tot in de details.
Alles stond daar open en bloot in, hoe alles werkte met voor en nadelen over hart, nieren, lever, gewrichten .... en ook de voorplanting in al zijn facetten, tot over de G plek toe, verteld zoals het moest, semi-wetenschappelijk. De kinderen hadden toegang in de boekenkast tot die bron van informatie en konden lezen tot aan het einde van hun nieuwsgierigheid volgens hun vragen van het ogenblik. Later hebben ze, toch aan mij, nooit geen vragen gesteld.



Victor 10 part 2

Bij ons thuis was er het fabeltje van de ooievaar, de kolen en ook kindjes kopen in de winkel. In welke winkel heb ik nooit geweten, maar ik dacht dat het de suikerbollen winkel was.
Omdat ik in de oorlog geboren ben, werd ik zeker niet gebracht door de ooievaar, althans volgens ons ma. Het was naar het schijnt zo….dat de Duitsers al de ooievaars afschoten zodat de kindjes langs die weg niet konden komen in die periode.
Daarom volgens mijn ma kwam ik zeker en vast uit kolen want die groeiden bijna gans het jaar door in de tuin ook tijdens de oorlog en ze bleven ook nog een stuk in de winter staan.
Of dat nu rode-, spruit-, witte-, of groen kolen waren heb ik nooit geweten.
Maat het is een feit dat ik enkele dagen nadat dit thuis gezegd werd, tussen al de jonge kolenplanten in onze tuin ging zoeken naar kindjes. Dit gaf als resultaat dat ik de helft van planten plat getrapt had bij mijn zoektocht naar die onvindbare babies. Ik kreeg nog een pak rammel op de koop toen voor de schade die ik aanrichtte in de tuin.
Voor diegenen die nog moeten kindjes hebben ooievaars zijn aan het verminderen, maar kolen kan men vinden op de markt en in groentewinkels, maar dat wist ge zeker al


Big Ietie

Mijn ouders hebben nooit voorlichting gegeven,omdat volgens mijn vader dat niet mocht gegeven worden alvorens we 21 jaar werden. Hij zei: Ik mocht dat ook niet weten voor dat ik 21 werd,dus jullie ook niet. Ik was toen 9 jaar.
Maar ik vond een boekje op straat met een paar standjes in. Ik dacht: Ha zo gebeurt dat. Toen mijn moeder voor de zevende keer zwanger was…Ik was toen 10 jaar geworden, zei vader dat moeder geld gewonnen had om nog een broer of een zusje te kopen.
Ik zei: Pa, je klein Franske kon niet stil zitten zeker. Mijn ouders en mijn oudste zus begonnen te lachen. Toen haalde ik dat boekje te voorschijn dat ik op straat gevonden had.

Over dit thema werd eens een mop verteld in de trein. Een vader roept zijn zonen van 10 en 9 bij hem: Jongens we gaan het even hebben over sexuele voorlichting.
De jongens in koor: Ja pa, wat moet ge weten?


Belleboompje

Tot ongeveer mijn 12 jaar ben ik uit een bloemkool gekomen. Voorlichting, ik geloof dat ze in Limburg dat woord nog niet kenden laat staan dat ze er iets over vertelde.
Pas nadat ik in de kerk flauwgevallen was, ….en de dokter kwam, en die wist mij te vertellen dat ik vrouw geworden was, wat ik nog altijd ben.
Maar mijn voorlichting kwam er beetje bij beetje, ook door vriendinnen en ondervinding ben ik wel meer te weten gekomen.



Beamoflight

Over voorlichting, wij hadden een nonkel Pater Bonifaas in de familie, uitermate geleerd.
Bid het weesgegroetje goed dan weet je van waar de kindjes komen.
Mijn oudste broer en zus waren peter en meter van de zevende telg (in vijftiger jaren)…(eigelijk zou dit de 8ste zijn Johan is verongelukt) Mijn zus wist er al alles van, maar mijn broer wist toen nog van niets, ik zelf in het zesde leerjaar, zag dat mama's buik groeide. Daarna ziet men iedereen het een en het de andere opzoeken beginne opzoeken. Wij kinderen hadden thuis ook jeugdboekjes over voorlichting net zoals bij Casandra.


Ritepetite

Wel de eerste maal dat ik ongesteld was, was ik ook in paniek natuurlijk zat ik op de wc, en riep luidkeels naar mijn ma,en zegde dat ik dood bloeide.
Ik dacht dat ik een grote snee in mijn bil had, het enige dat mijn ma zegde was, doe niet zo flauw je bent nu een grote meid, en van af nu mag je niet meer met de jongens spelen,
Ik had dan pech, want ik had net afgesproken, om ons kamp verder af te maken, op het witzand, (dat bestaat nu niet meer, maar vroeger gingen we er als kinderen spelen, zowel de jongens als de meisjes). Ik vroeg aan mijn moeder, allee …mama waarom mag ik nu niet meer met mijn vrienden spelen, haar antwoord was “omdat ik het je zeg”, daar mee moest ik het doen, op een gegeven moment op mijn 16 verjaardag, bleef dat spel van maandelijks weg, mama hield het goed in het oog, dat ik ze wel regelmatig kreeg, en dat was niet moeilijk. Ik had ze om de veertien dagen en ineens bleven ze twee maanden achter.
In principe was ik een heel naïeve en wist op dat moment nog altijd nikske over het leven.
Hoe kwam dat wel ik ben altijd slecht horend geweest,er werd wel iets onder de jongeren gezegd, maar ja al was ik er bij…meestal verstond ik het toch niet duidelijk, ook de taal die ze gebruikten, was dikwijls chinees voor mij, maar om terug te komen, op die twee maanden achterstand, mijn ma werd ongerust,en begon dan te vragen wat ik uit gespookt had met de jongen, dus ik zegde met de Ludo heb ik van de week gevochten, en met de Johan heb ik al 5 maanden ambras, dus dat heb ik gedaan. Ik vroeg haar nog of dat misschien verkeerd was,en ik daar door mijn ongesteldheid niet door kreeg. Maar mijn ma geloofde me percies niet en ik moest met haar naar de dokter, voor een onderzoek.
Ik dacht in mijn eigen wat is die allemaal bezig, wist trouwens ook niks van een genecologisch onderzoek. Allee terug bij ons ma na dat onderzoek, zegt de dokter tegen ons ma, niet ongerust zijn, ze is nog helemaal gaaf.
Hij zegde tegen ons ma dat ze gewoon dat onderwerp moest laten varen. Door haar argwaan en voor mij de stomme vragen, bleven op de duur mijn regels weg, het enige dat ze ooit heeft gezegd, is dat ik uit een Chinese paraplu kwam, Ik dank dat ze dat heeft gezegd, omdat ik altijd graag ene zou gehad hebben, maar nooit gekregen.
Het is op het werk dat ik er iets begon van te begrijpen, maar mijn vriendin daar zegde ook niet alles. Ik heb later alles zelf moeten ondervinden. Ik had wel een tante, die toen ik 18 jaar was, zegde: kindje, voor dat je ooit trouwt, Zorg dat ge dan eerst even seks hebt met je vriend, want voor het zelfde trouw je een man die nog iets kleiner heeft dan een pinkje.
Van thuis uit mocht ik geen seks hebben voor dat ik trouwde, de grootste grap was toen ik over 18 was en al een paar maanden verkering had vroeg ik de pil aan ons ma, en toen ontdekte ik, dat ik die al kreeg van voor mijn 13de zonder dat ik er zelf iets van wist.
12 jaar later heeft ze het helemaal anders aan gepakt met mijn jongste zus, maar ja die had dan ook een zeer eigen willeke, en was niet zo gauw content met een uitleg zoals ik, wel dat is het zo voorlopig.


Jano

Ik wil toch ook mijn ervaring vertellen; ik was ongeveer 11 jaar en mijn vriendinnetjes die waren allemaal over hun mandstonden aan het spreken in de termen van en heb jij het ook zo fel enz toen ze het aan mij vroegen wist ik in het geheel niet waarover ze het hadden. Ik antwoordde altijd ik heb geen bloed maar bij mij is dat wit.
Die keken dan verwonderd maar zeiden niets. Tot met kerstmis, ’s morgens werd ik wakker en zag dat mijn pyjama vol bloed was ik al huilende naar beneden. Mijn mama lachte en zei dat is niet erg je zal dat elke maand krijgen, ga je wassen neem in de kast zo een dikke band en nu weet je waar het ligt als je dat nodig hebt.
Voilà en daarmee kon ik het doen. Verdere voorlichting heb ik in de boekjes gezien bij een tante waar ik altijd een bad mocht gaan nemen wij hadden geen bad en die boekjes lagen altijd op tafel was dat nu voor mij ??? Ik weet het nog altijd niet.