of Brigitte uit Wommelgem
Wie ben ik? Wel ......er zijn momenten dat ik het zelf ook niet weet.
Hetgeen ik lijk te zijn, weten de meesten intussen al wel of denken dat te weten.
De feiten zijn: 50 jaar, getrouwd sinds 12 jaar met dezelfde, daarvoor weduwe geworden na één jaar huwelijk met Eric, geen kinderen (ongewild), wel compensatoir gezin bestaande uit twee honden en drie katten. Afkomstig uit een doktersgezin en geboren in Gent, nu echter wonende in Wommelgem. Laborante van beroep, interesses in periodes gehad in dansen, schilderen en nu zingen en...schrijven op internet. Héél mijn leven door erg veel gelezen. Fietsen als het weer mee zit. Erg gek op dieren in het algemeen. Behalve zingen absoluut niet musikaal en zeker geen dichterlijke aanleg.
Maar wie ben ik echt? Ik kijk in de spiegel en vind mezelf héél gewoontjes, te dik en onevenwichtig gebouwd, altijd een bril nodig gehad en zo kan ik nog wel wat dingen opnoemen die me storen. Gelukkig heb ik me daar al jaren geleden bij neergelegd, ik kan er toch niks aan veranderen. Wel kan ik veranderen de manier waarop ik er zelf tegen aan kijk.
Zodus, ben ik iemand die het moet hebben van haar uitstraling en persoonlijkheid. Ik doe dus altijd mijn best mijn mimiek te gebruiken als ik in gezelschap kom en tracht een levendige conversatie te voeren.
Het resultaat is dat een foto steeds één van mijn grimassen treft, waardoor ik het héél moeilijk vind een foto voor deze tekst uit te zoeken.
Innerlijk is de echte Bello heel anders dan wat hier op sennet over mij gezegd wordt. Wie zich de moeite getroost heeft echt kennis met me te maken ipv te luisteren naar de geruchten molen, weet dat ik een groot hart heb voor iedereen met problemen, vrijgevig van nature, sentimenteel en emotioneel. Ik ben in feite onzeker, bang van grote menigten, soms bang van nieuwe situaties, ik moet dagelijks nog vechten tegen die neiging die me reeds dikwijls in de problemen gebracht heeft.
Ik kan me volledig voor iets inzetten, ook tegen elke logica in, maar indien ik het deksel op mijn neus krijg, is er met mij niks meer te beginnen. Op die manier, als dat steeds weer gebeurt, raakt ge verbitterd en gedesillusioneerd. Ik probeer me daar tegen te verzetten, maar het is niet gemakkelijk.
Goed, ik stop ermee, in bijlage toch maar een foto, eentje van op reis.
Groetjes,
Bello1515

KAFKA
Ik ben Kafka, alias André of omgekeerd.
Geboren te Sint-Genesius-Rode in 1943, als vierde kind van vijf (1meisje-4jongens).Jeugd zonder liefdegevoelens. Legerdienst in Duitsland – Altenrath – stamnummer 63-54004 – luchtafweer 20mm.
Getrouwd in 1968 en nog steeds samen met mijn echtgenote.
Van peutertuin tot universiteit (lic. Psychologie) gewoon uit interesse.
In verzekering begonnen als opsteller en mij opgewerkt zodanig dat ik in 1970 schade en productie-inspecteur werd.In 1978, was ik de verzekeringen beu en ben ik gaan werken als diamant en edelsteenbroker tot in 1984. Dat jaar was ik zonder werk te komen zitten wegens onenigheid tussen de aandeelhouders. Dan maar terug op zoek naar een job, maar ondertussen was ik al te oud voor de maatschappij pfff…(41 jaar) een tijdje op den dop en dan terug naar verzekeringen waar ik mij terug moest bewijzen wegens evolutie onderwijl en ouderdom. Na twee jaar was ik gevolmachtigd productie en schadebeheerder tot de fatale dag in 1997 dat ik van mijn stoel ben gedonderd, naar huis gebracht door collega en met als diagnose vitale of majeure depressie en CVS.
Ik heb twee kinderen (meisjes) 1 ongehuwd en de oudste woont in Canada en heeft twee zonen ( www.wilboo.org )
Ik heb tien jaar in Bouge (gehucht van Namur) gewoond en woon sinds 1980 in Antwerpen
Mijn nickname is Kafka omdat:
° Kafka heeft een gekronkelde geest – ik ook
° Kafka werkte voor den brode in een verzekeringssmij. – ik ook
° Kafka’s werken werden uitgegeven zonder zijn toestemming – bij mij ook
° Toen ik jong was, heb ik véél gelezen, maar het soort auteurs dat niet zo in de mode was, oa. Dostojewski, Rachmanowa, Kafka, Descartes, Saint-Exupery, en dan nog enkele anderen die ik niet mag vermelden of ik ben voor de zoveelste maal in de ban van de Kerk.
° Kafka, heeft mij het meest gepassioneerd en is KORT.Als hobby heb ik computeren, ik probeer zoveel dat mijn PC regelmatig crasht.

MEREL
Wie ben ik?
Vrouw, geboren in 1936 in een normaal rustig gezin. Derde kind van vier. Een rustige plaats als derde meisje. Van het eerste kind verwacht men alles, van het tweede beseft men dat het al met minder kan en het derde, het zal wel gaan zonder veel verwachtingen. Het vierde kind was een jongen en daar had men weer zijn hoop op gezet en verwachte men weer veel. Ondanks de oorlog had ik als kind weinig zorgen. Men had niet alles maar wij wisten het niet. Na het volgen van de handelschool, was mijn opleiding af en kon ik het werk thuis overnemen. Men had thuis een kantweverij en werk in het huishouden was er ook genoeg. Zo leerde ik alle werk. Nooit wist ik wat ik de volgende dag moest doen. Het liefst was ik in de weverij als er machines werden herplaatst en ingesteld. Wekelijks, de woensdag moesten er leveringen gedaan worden in Brussel aan de grootwarenhuizen en daar was ik dan ook wel bij.
Toen ik 18 was, leerde ik mijn man kennen en twee jaar later huwden wij. Het eerste kindje was er na een jaar huwelijk en drie volgden met een jaartje tussen elk kindje. Toen volgde er wel een heel drukke periode. De kinderen groeiden, de tuin groeide en ook het werk. Toen de kinderen een voor een aan het uitvliegen waren zag ik het nauwelijks, door het vele werk dat ik er maar allemaal bij nam. Het werk in de tuin, op het land, de vele dieren en het huishouden vulden volledig mijn dagen. Ook was er tussenin het verenigingsleven ( KAV- De bond van de grote gezinnen- – Volkstuin – wijngilde – davidsfonds en de bijenbond.) Dan kwam er nog de schoolfeesten waar mijn man werkte ( Molenbeek ), steeds was ik in de keuken te vinden als te werken was. Toen mijn man op pensioen ging, volgde hij les in de academie schilderen en boetseren en stond hij er op dat ik mee ging en zo belande ik bij de pottenbakkers. Eindelijk iets wat ik buiten huis kon doen en dat met zo en passie!!!!!Ik ging er twaalf jaar werken, vier avonden in de week van 5 uur 45 tot 9uur en de tijd vloog zo voorbij, zelfs bij de koffie pauze bleef ik doorwerken omdat er geen eind kwam aan de voldoening om met klei te werken.
Ja, en toen kwamen de kleinkinderen en verplaatste mijn werk zich weer naar de thuishaven. Zo zit ik hier dan 71 jaar, redelijk gezond naar lijf en leden. Als ik moe gewerkt ben kom ik op EZW en kijkje nemen en ga slapen zowat rond 1 uur tot 8. En als de dag zich aankondigt begint mijn taak weer van elke dag. Zo dat is het zowat kort samen gevat.
Magda – Magda7- of Merel.

Zie ook hobbyhoekje