Over de hondefretters vond ik onderstaande tekst op internet 
Site van de gemeente Boom
!!!!!!!!Gruwelverhaal.....  gevoelige zielen best deleten
Victor 10


Inleiding

De Bomenaars worden in de volksmond "de hondenfretters" genoemd.  Vreemd misschien, maar ze zijn er fier op.  Hoe ze aan deze naam komen, is een verhaal dat maar weinigen kennen.

Om deze geschiedenis op te frissen, besloot de geschiedkundige studiegroep "Ten Boome" samen met het Boomse Gemeentebestuur het "Hondenfretterspad" uit te geven.  Deze brochure is het resultaat van heel wat opzoekingswerk.  Ze beschrijft een fietsroute vanuit Boom naar Grimbergen, zijnde een gedeelte van de historische weg die de hondenopkopers regelmatig aflegden en ze bevat eveneens een woordje uitleg over de plaatsen die je onderweg tegenkomt.

We wensen je veel leesplezier en een prettige en leerrijke fietstocht!

Het volk en de hond
Tijdens de oorlogsjaren 1914-1918 was de voeding een groot probleem.  De toen aangewende middelen om de bevolking aan mondvoorraad te helpen waren spitsvondig en spectaculair, waardoor het verhaal van de Boomse "Hondenfretters" in de folklore terecht kwam.

De opkopers
Er waren in de jaren 1914-1918 in Boom enkele "sluwe durvers", die op één of andere wijze ontsnapt waren aan deportatie naar Duitsland (o.a. door actief lid te worden van de vrijwillige brandweer).

Zo woonde in de wijk "achter 't gasthuis" of de "Schomme" een aantal stoere mannen, die geregeld naar Mechelen en naar de Antwerpse vogelmarkt gingen om honden te kopen.
Ze wilden zo het tekort aan rundvlees oplossen.

Vanaf Noeveren vertrok regelmatig een andere groep mannen te voet naar Brussel om ook daar honden te kopen.
De weg naar Brussel vertrok in Klein-Willebroek en liep over het jaagpad van de boottrekkers langsheen het kanaal Brussel-Willebroek.

Wanneer de begoede Brusselse burger - naargelang de oorlogsjaren vorderden - niet meer in staat was zijn dier te voeden, werd het aan onze "opkopers" van de hand gedaan.
Zo luidt althans de historische versie.
Of onze "opkopers" al die honden wel "kochten" blijft even "historisch".

De terugweg
Op de terugweg waren er wel eens problemen.
Men heeft meer dan eens gezien dat een grote ploeg mannen met honden voorbij marcheerde, in de richting van Willebroek.
Die mannen hadden een kruiwagen bij waar ze de vermoeide honden, die door hun poten zakten, oplaadden.
't Gebeurde ook dat men vermoeide honden in de nek of over de schouders moest dragen, zoals op het schilderij "Het Lam Gods".

Elke thuiskomst van een ploeg hondenopkopers lokte telkens weer veel belangstelling bij de bevolking.
De dag nadien ondergingen alle honden hetzelfde lot.  Met de kop tussen de knieën van de slachter kreeg de hond een klop van "den houten hamer" op het voorhoofd.

Opgegeten in Antwerpen
De geslachte dieren werden in Antwerpen en ook in Mechelen aan de man gebracht.  In de stad was er vanzelfsprekend meer tekort aan levensmiddelen dan op den buiten.

Dit alles gebeurde zonder toezicht.  Men handelde in overtreding met de bestaande wet op de vleeskeuring.  "Den Beenhouwersbond" verzocht in september 1916 om een keurdienst op te richten en deed op 4 september 1916 een officieel verzoek aan het Schepencollege.

De bezettende overheid die te Boom in de "Kommandantur" verbleef, was zo verstandig om van de nood een deugd te maken.
Op 6 augustus 1917 werd het politiereglement op het slachten van honden in de gemeenteraad goedgekeurd.

Hondenslachterij
Intussen was op 11 juni 1917 een hondenslachterij ondergebracht in de gebouwen van de paardenslachterij van de heer Miller, die gezien de omstandigheden niet meer in werking was.  Volgens het politiereglement mocht het slachten van honden uitsluitend daar gebeuren en enkel nadat de dieren gekeurd waren op wormen.  Het slachten gebeurde op maandag.

Het meest geschiedkundige van heel de "Brussels-Boomse hondengeschiedenis" is, dat men vooral in Antwerpen en Mechelen het hondenvlees heeft gegeten.
Maar de Bomenaars hebben de naam en faam behouden van "Hondenfretters"!

Hondenrestaurants
Hond eten deed men in de Boomse eethuizen reeds lang voor 1900.  Toen op 21 juli 1837 de eerste steenlegging van de houten brug plaatshad, waren er journalisten aanwezig die in Boomse eethuizen hond gegeten hadden.
Dit in de afspanning "De Scheepvaart" in de Leopoldstraat en in café "Logement" in de Colonel Silvertopstraat.

Een liedje over hond eten was er ook.

In het centrum van Boom aan de trappen van de viaduct over de Colonel Silvertopstraat bevinden zich twee levensgrote honden, uit arduinsteen gebeiteld (foto voorblad brochure).  Deze trappen leiden naar de Rupelbrug, die ingehuldigd werd op 8 juli 1939 door koning Leopold III.
Toen lag Boom rechtstreeks op de as Brussel-Antwerpen, in die tijd de grootste verkeersader van België

Victor 10